Patron
Św. Józef 0blubieniec Najświętszej Maryi Panny – Patron Szkoły
Życie św. Józefa znamy z Pisma Świętego. Wspominają o nim Ewangeliści Mateusz i Łukasz, gdy opisują dzieciństwo Pana Jezusa. Święty Józef był człowiekiem prostym, skromnym i ubogim choć pochodził z królewskiego rodu Dawida. Mieszkał w małym galilejskim miasteczku Nazaret, gdzie wykonywał zawód cieśli. Nie posiadał nic z tego, co świat ceni. Pomimo ubóstwa był najbogatszym z wszystkich ludzi. Właśnie Józefowi Bóg powierzył w opiekę najważniejsze i najdroższe Osoby; Swego Jednorodzonego Syna Jezusa i Jego Matkę Maryję. Nikomu z ludzi nie było dane takie wyróżnienie od Boga.
Gdy był zaręczony z Maryją, przyszło mu zmierzyć się z wielką tajemnicą cudownego poczęcia Jezusa. Wówczas Józef nie kieruje się własną mądrością ale szuka odpowiedzi w Słowie Boga, całkowicie poddaje się Jego woli. Na pierwszym miejscu stawia dobro drugiej osoby – Maryi. Usłyszał przecież odpowiedź: Nie bój się przyjąć Maryi i jej Syna. Podporządkowanie się Bożym zamiarom musiało go wiele kosztować. Tak jak każdy człowiek miał swoje plany, swoje aspiracje. Przyjęcie woli Bożej i rezygnacja z własnych dążeń, jest ofiarą. Prostota duszy Józefa polegała na odważnym i roztropnym rozwiązywaniu problemów, świadczyła o jego mądrości. Święty Józef jest wzorem dla narzeczonych, którym pragnie powiedzieć, by nie bali się wprowadzić w swoje życie Jezusa i nauki Kościoła. Właśnie tak Bóg pragnie zbliżyć się do człowieka.
Zanim jeszcze urodził się Jezus, ukazało się rozporządzenie cesarza Augusta o spisie ludności. Każdy mieszkaniec był spisywany w miejscu swego urodzenia, wiec Józef udał się z Maryją w podróż do Betlejem , skąd pochodził. Gdy dotarli na miejsce, Maryja urodziła Jezusa i położyła w żłobie, gdyż nie przyjęto ich w gospodzie. Święty Józef był świadkiem pokłonu pasterzy. Po ośmiu dniach obrzezał Dziecię, a potem zaniósł do Jerozolimy, by przedstawić Je Panu i złożyć ofiarę wykupującą. Złożyli ofiarę ubogich – parę synogarlic lub dwa gołębie, co wskazywało, że nie byli zamożni.
Ewangelista Mateusz zrelacjonował pokłon Mędrców ze Wschodu. Podczas ich wizyty w stajence Józef otrzymał we śnie nakaz natychmiastowego udania się do Egiptu. Wędruje długą drogą do obcego kraju, by chronić życie Jezusa, dar Boga. Czyni wszystko tak, jak Bóg mu polecił.
Powrócili dopiero wtedy, gdy po kolejnym śnie Józef dowiedział się od anioła, że Herod nie żyje. Osiedlili się w Nazarecie. Święty Łukasz wspomniał Józefa w jeszcze jednym wydarzeniu. Gdy Jezus osiągnął wiek dwunastu lat, pierwszym miejscem, do którego zabrał Go Józef, była Świątynia Jerozolimska. Wyruszyli razem, by jak nakazywała tradycja, celebrować święto Paschy. Jezus odłączył się od rodziców i został po trzech dniach poszukiwań odnaleziony w Świątyni. O dalszym życiu Józefa ewangelie milczą.
Prawdopodobnie zmarł wcześnie, jeszcze nim Jezus rozpoczął swe publiczne nauczanie.
W Piśmie Świętym nie znajdziemy żadnego słowa, które by Józef wypowiedział, dlatego nazywany jest milczącym świętym. Święty Józef kochał milczenie, ponieważ pragnął przebywać przed obliczem Boga. Kiedy Bóg go poucza za pośrednictwem aniołów, słucha i wypełnia rozkaz w milczeniu. To właśnie milczenie pozwoliło mu razem z Maryją zachowywać w sercu i rozważać tajemnice, których był świadkiem.
O św. Józefie mówimy, że jest Głową Najświętszej Rodziny i Opiekunem Jezusa. Uczył go codziennego życia, pracy, rozmowy, spotkania z innymi ludźmi. Kładł fundament człowieczeństwa Jezusa. Z jego przykładu mogą czerpać naukę życiową zwłaszcza ci, którzy w rodzinie, w szkole i w Kościele pełnia rolę ojców i przewodników. Uczy iść razem z dzieckiem ku dojrzałości. Odkrywać przed nim słowo Boga, modlitwę, liturgię, wspólnotę Kościoła. Uczy prowadzić ścieżką wiary i wiedzy. Pomagać dziecku odkryć jego powołanie. Przygotować do samodzielnego życia, a jednocześnie pozwolić mu odkryć to, czego oczekuje od niego Bóg.
Jego postać, uczy wszystkich jak postępować, by być: sprawiedliwym, czystym, pokornym, ofiarnym, pracowitym, życzliwym, odpowiedzialnym, opiekuńczym, dobrym, cichym, skromnym i wiernym, jak pięknie kochać i mieć serce wypełnione pokojem.
W kalendarzu liturgicznym dni jego święta to 19 marca oraz 1 maja. Jest Patronem Kościoła powszechnego, licznych krajów miast i zawodów.
Święty Józef jest przedstawiany z Dzieciątkiem na ręku, lilią w dłoni. Jego atrybuty to narzędzia ciesielskie – siekiera, piła, warsztat stolarski oraz bukłak na wodę.
Wielu ludzi doświadcza szczególnej opieki św. Józefa i dzięki jego wstawiennictwu u Boga otrzymuje wiele łask. My też prośmy go o łaski modlitwą św. Bernarda ze Sieny:
Pomnij przeto na nas św. Józefie, i twoimi modlitwami wstawiaj się u tego, który uchodził za twojego Syna. Spraw także, aby łaskawa dla nas była twoja Oblubienica Najświętsza Maryja Dziewica, Matka Tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
red. s. Elżbieta Ciebiera
s. Anna Laska
Źródło grafiki: