W piątek, 11 kwietnia 2025r., w naszej szkole odbyła się uroczysta akademia upamiętniająca 85. rocznicę zbrodni katyńskiej. Wydarzenie to przygotowali, pod kierunkiem nauczycieli, uczniowie klas 6 i 7, którzy z wielkim zaangażowaniem i powagą oddali hołd ofiarom tej tragicznej karty polskiej historii.
Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenia sztandaru i odśpiewania hymnu narodowego. Następnie prowadzący przypomnieli zebranym, czym była zbrodnia katyńska i dlaczego tak ważne jest, by pamiętać o ofiarach i ich rodzinach. W ramach części artystycznej została zaprezentowana poruszająca prezentacja zatytułowana „Katyńskie liczby”, która obrazowo ukazała skalę tragedii.
Kolejnym punktem akademii była piosenka „Ostatni list”, do której uczniowie przygotowali wzruszającą scenkę. Postać żołnierza i jego żony, wprowadziła zebranych w atmosferę tęsknoty i bólu. Piękny, pełen emocji śpiew oddał głębię tej historii – dramatycznej, ale pełnej nadziei, że miłość i wspomnienie o bliskich przetrwają nawet w najtrudniejszych chwilach. Był to również czas refleksji, jak wojna niszczy nie tylko życie żołnierzy, ale i tych, którzy zostają w domach, czekając na ich powrót.
W symboliczny sposób został pokazany moment, w którym kobieta otwiera walizkę i wyciąga osobiste przedmioty należące do męża – świadectwo jego losu. Tej scenie towarzyszyła muzyka i tekst mówiony, zaprezentowany przez trzech uczniów. Zwykłe przedmioty stały się symbolem straty i pożegnania.
Zabrzmiała również pieśń „Katyń”. Uczniowie przygotowali do niej układ taneczny, w trakcie którego prezentowali zdjęcia ofiar. Był to nie tylko artystyczny wyraz pamięci, ale też głębokie przesłanie: za każdą ofiarą stało konkretne życie, twarz, rodzina, historia.
W kolejnej pieśni, którą była „Modlitwa katyńska”, pojawiła się prośba o spokój dla dusz zamordowanych. Jej wykonanie było poruszające – niosło ze sobą głębokie poczucie straty, ale także nadzieję, że pamięć o ofiarach nie zostanie zapomniana. Była to modlitwa za całą Polskę, za naszą historię, którą musimy pielęgnować i przekazywać przyszłym pokoleniom.
Całość zakończyła recytacja przejmującego wiersza „Wstyd”. W ciszy, która panowała wybrzmiał szczególnie mocno. Stroje uczestników – jednolicie czarne – podkreślały powagę i nastrój zadumy, jaki towarzyszył całemu wydarzeniu.
Akademia była głęboko poruszającym i bardzo dojrzałym wyrazem pamięci, przygotowanym przez młodych ludzi z pełnym szacunkiem i zrozumieniem. Takie chwile przypominają nam wszystkim, jak ważne jest pielęgnowanie pamięci o tych, którzy zginęli.

red. M. Kawecka,
D. Węgielska